memória da boca

W dzień pełen refleksji, zostawiam Was z kolejnym fragmentem tomiku perfeição dos simples ARMINDO MAGALHÂES oraz z moim polskim tłumaczeniem wiersza, do którego wciąż powracam. Być może tylko przez jego jeden, a właściwie trzy wersy. Trzy wersy, sześć słów. Proste w formie a jak bogate w treści. Treści, która burzy spokój. Spokój pamięci. Pamięci ust. Naszych ust.

memória da boca 

pamięć ust

1. escrevo-me perante a noite

rebusco as tuas mãos nas minhas  

1. piszę do siebie w ciągu nocy

odszukuję twoich dłoni w moich

e há ainda a distancia do mar

que teimosamente separa

o nosso desejo

onde navegam as caravelas 

i wciąż jest ten dystans morza

który uparcie rozdziela

nasze pożądanie

gdzie żeglują karawele

2. rememoro o silencio

dos teu murmúrios

wspominam ciszę

twoich szeptów

esqueço-me nesta casa

sem nome e sem sombras

zapominam się w tym domu

bez nazwy i bez cieni

3. o túnel percorre

as minhas veias

tunel przebiega przez

moje żyły

ilumino a escuridão

com a alegria de ver

a luz ao fundo

oświecam tą ciemność

z radością ujrzenia

światła na jego końcu

estou só

eu e o beijo

o teu corpo

perdeu-se

no bilhete

jestem sam

ja i pocałunek

twoje ciało

zostało stracone

w bilecie

4. magoei-me no silencio

e na solidão das madrugadas

zraniłem się w ciszy

i w samotności poranków

5. e havia no deserto

da intolerancia

um homem profundamente

abandonado

i był na pustynia

nietolerancji

człowiek głęboko

opuszczony

havia um outro deserto

habitado por pássaros verdes

była inna pustynia

zamieszkana przez zielone ptaki

e um homem persistia só

sem dó e sem medo

i przez samotnego człowieka który trwał

bez żalu i bez strachu

escreveu um verso

com o coração

napisał wers

ze swojego serca

fora a sua derradeira

tentação

pouco depois morreu

ze swojej ostatecznej

pokusy

chwilę później zmarł

no deserto havia ossadas

dos seus lamentos e desejos

na putyni były kości

jego żalu i pragnień

6. havia ainda a memória

de uma flor sem nome

i była jeszcze pamięć

kwiatu bez nazwy

havia tudo

e mais alguma coisa

było wszystko

i coś jeszcze

pedes-me agora a memória

da boca

respondo-te com lágrimas

de espanto

prosisz mnie teraz o 

pamięć ust

odpowiadam Ci 

ze łzami zdziwienia

e não há água

que nos purifique

do nosso primeiro 

pecado

das nossas primeiras 

caravelas sem país

sem destino

i nie ma wody

która by nas oczyściła

z naszego pierwszego

grzechu

z naszych pierwszych

karawel bez kraju

i bez miejsca przeznaczenia


maille