Kubizm, czyli sześcienna kostka, która nie zawsze jest taka sama.

Zawsze zastanawiałam się cóż czyni jednych artystów bardziej sławnymi i rozpoznawalnymi od drugich. Pisząc to mam głównie na myśli malarzy, którzy dajmy na to żyli w tym samym czasie, często się całkiem dobrze znali, wykreowali wspólnymi siłami i doświadczeniami nowe tendencje i żadnemu z nich nie brakowało niczego w kunszcie i umiejętności operowania pędzlem. Ale nie wszystkim udało odnieść się wielki sukces mimo, że ich dzieła przez wielu znawców mogłyby być uznane za o niebo lepsze od prac ich bardziej sławnych kolegów.

Przyjrzyjmy się bliżej KUBIZMOWI, bo właśnie kierunek ten i jego historia zainspirowała mnie dziś do tych rozważań. Nikt, kto orientuje się cóż ten kierunek oznacza, nie ma wątpliwości, że głównym przedstawicielem jest tutaj znany na całym świecie i rozpoznawalny już przez dzieciaki w podstawówkach wielki Pablo Picasso.Nie chciałabym, żeby zabrzmiało to jednak ironicznie czy może sarkastycznie. Bowiem bez wątpienia był to wielki człowiek - artysta, którego życie i twórczość w ogromnym stopniu przyczyniła się do rozwoju sztuki XX wieku. Natomiast szkoda mi, że drugie wielkie nazwisko ściśle związane z kubizmem, czyli Georges Braque, jest tak słabo znane. Śmiem twierdzić, że chwilami jest on dla mnie ciekawszą postacią, czy raczej jego twórczość w większym stopniu do mnie przemawia. Ale to oczywiście bardzo subiektywna opinia, a każdy z nas może mieć swój własny gust i swoje własne zdanie. Ja tego nie neguję, tylko może raczej apeluję, chociaż sama nie wiem do kogo. Doprawdy, niech mi ktoś wytłumaczy, dlaczego tak właśnie jest? Skąd faworyzacja? Skąd przewaga jednych nad drugimi? Czyżby to było związane tylko i wyłącznie z naszymi upodobaniami estetycznymi? Ciężko mi w to uwierzyć, bardzo. Ale taka historia, taka kolejność, tacy ludzie i taki właśnie los.

Na koniec prezentuję wam dwa dzieła obu kubistycznych mistrzów byście sami mogli zastanowić się nad fenomenem i wyższością jednego nad drugim. Reasumując, jednak muszę napomnieć, że mimo wszystko kierunek ten nie potrafi mnie zachwycić i sprawić, żebym z otwartymi ustami wpatrywała się w jeden obraz przez dłuższy czas (jak to niekiedy bywa). Niestety to jednak nie to.

Braque - Portugalczyk

 Picasso - Dziewczyna z mandoliną